Welke richtlijnen worden gebruikt voor kankerscreening?

Artsen vinden het soms nuttig om op sommige vormen van kanker te screenen, maar niet op andere. (Screening: op zoek naar ziekte als er geen symptomen zijn)

Vroegtijdige screening op sommige soorten kanker kan voordelen hebben. Een voorbeeld is colonoscopie. Dit type screening kan gezwellen vinden die kunnen worden verwijderd voordat ze kanker worden. Andere screenings kunnen kanker vroeg genoeg vinden om gemakkelijker te worden behandeld of zelfs voorkomen door gezwellen te verwijderen voordat ze kanker worden. Uw oncoloog (een arts die gespecialiseerd is in de behandeling van kanker) zal u helpen beslissen.

Risico's kunnen pijn of bijwerkingen of angst omvatten. Screenings, niet altijd perfect, leveren soms valse positieven op of missen het volledig. Een screening kan zelfs iets verdachts vinden dat ongevaarlijk blijkt te zijn; maar de enige manier om hier achter te komen is meer testen en dat kan een risico met zich meebrengen.

De American Cancer Society heeft op basis van wetenschappelijk bewijs richtlijnen opgesteld voor kankerscreening. Enkele overwegingen voor kankerscreening zijn leeftijd en familiegeschiedenis. Een openhartig, geïnformeerd gesprek met uw arts zal helpen bepalen of de voordelen van screening opwegen tegen de risico's.

Enkele richtlijnen:

Volwassenen met een gemiddeld risico:   Regelmatige screening op borstkanker, baarmoederhalskanker en darmkanker. Op basis van wetenschappelijk bewijs kunnen deze screenings levens redden. Prostaatkanker en longkanker zijn ingewikkelder en artsen houden rekening met veel factoren.

Vrouwen van 40 jaar en ouder: Vrouwen kunnen desgewenst op 40-jarige leeftijd beginnen met screening op borstkanker, met mammogrammen. Alle vrouwen met een gemiddeld risico moeten op 45-jarige leeftijd met de jaarlijkse screening beginnen. Op 55-jarige leeftijd kunnen vrouwen ervoor kiezen om jaarlijks of om de twee jaar door te gaan, en dit zolang de vrouw in goede gezondheid verkeert. Bovendien moeten vrouwen leren zichzelf te onderzoeken (op zoek naar eventuele veranderingen die ze aan hun borsten opmerken) en met hun arts bespreken welke persoonlijke risico's ze kunnen hebben.

Baarmoederhalskanker:   Vrouwen tussen 21 en 29 jaar moeten om de 3 jaar een Pap-test ondergaan. Vrouwen in de leeftijd van 30-65 jaar moeten om de 5 jaar zowel een uitstrijkje als een HPV-test ondergaan, of alleen een uitstrijkje om de 3 jaar. Vrouwen ouder dan 65 jaar met een voorgeschiedenis van regelmatige screening met normale resultaten, hebben geen screening meer nodig. Vrouwen met een hoger risico moeten mogelijk vaker worden gescreend.

Darmkanker:   Volwassenen van 50 jaar moeten beginnen met screening, maar iedereen met een familiegeschiedenis of andere risicofactoren moet mogelijk eerder met screening beginnen. Er worden verschillende tests gebruikt om te screenen op darmkanker: colonoscopie, flexibele sigmoïdoscopie en op guaiac gebaseerde fecale occult bloedtest, om er maar een paar te noemen.

Longkanker:   Mensen met een hoog risico op longkanker kunnen een lage dosis CT-scan bespreken met hun arts. "Hoog risico" verwijst naar huidige rokers (of degenen die in de afgelopen 15 jaar zijn gestopt) van 55-79 jaar oud met een rookgeschiedenis van 30 pakjaren of meer. Dit betekent 1 jaar lang gemiddeld 30 pakje per dag roken, 2 jaar lang 15 pakjes per dag of het equivalent daarvan.

Prostaatkanker:   Mannen moeten de mogelijke risico's en voordelen van screening op prostaatkanker met hun arts bespreken voordat ze besluiten zich te laten screenen. Deze discussie zou moeten beginnen op 50-jarige leeftijd voor mannen met een gemiddeld risico, op 45-jarige leeftijd voor mannen met een hoger risico (inclusief Afro-Amerikaanse mannen en mannen bij wie een vader of broer is gediagnosticeerd met prostaatkanker), en op 40-jarige leeftijd voor mannen met een nog hoger risico.

Bron: https://www.mdlaserandcosmetics.com/guidelines-used-cancer-screenings-april-national-cancer-control-month/